Βουλιμία… κατανοώντας την ασθένεια

Η νευρική βουλιμία είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από συχνά επεισόδια υπερφαγίας που συνοδεύονται από αντισταθμιστικές μεθόδους όπως η πρόκληση εμετού ή η λήψη καθαρτικών ή διουρητικών προκειμένου να αποφευχθεί η πρόσληψη βάρους.

Ενώ αρχικά πιστευόταν ότι η βουλιμία είναι μία σπάνια διαταραχή, πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι είναι ιδιαίτερα συνηθισμένη, κυρίως σε νεαρές γυναίκες. Η θέληση διάσημων γυναικών όπως για παράδειγμα η πριγκίπισσα Νταιάνα και η Jane Fondanα, κ.ά, να παραδεχτούν ότι είχαν αυτή την ασθένεια έδωσε κουράγιο σε πολλούς να μειώσουν τα συναισθήματα ντροπής σχετικά με της υπερφαγικές και εκκαθαριστικές συμπεριφορές και να ζητήσουν βοήθεια.

Πολλά άτομα με βουλιμία αυξάνουν το βάρος τους, καθώς σχεδόν 1200 θερμίδες απορροφώνται μετά από κάθε υπερφαγικό επεισόδιο πριν την εκκαθαριστική συμπεριφορά ακόμα και ένα αυτή είναι άμεση. Η σύνδεση μεταξύ ανορεξίας και βουλιμίας, η σύνδεση μεταξύ διάθεσης, προσωπικότητας και βουλιμίας, η σχέση μεταξύ βουλιμίας και συναισθηματικού τραύματος, το οικογενειακό περιβάλλον αποτελούν τους πιο σημαντικούς παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση βουλιμίας.

Κατανοώντας την ασθένεια, η βουλιμία δεν είναι απλά μία ψυχολογική ασθένεια που βασίζεται στο φόβο μήπως παχύνει κανείς, ούτε πρόκειται για αδυναμία χαρακτήρα ή ανεπαρκή θέληση. Η βουλιμία φαίνεται να αντιπροσωπεύει αυτό που είναι κρυμμένο, αλλά ενεργό στο συναισθηματικό κόσμο του ασθενή. Για παράδειγμα, ένα βουλιμικό άτομο μπορεί να νιώθει εκτός ελέγχου λόγω δυσκολιών στο κοντινό του περιβάλλον, να καταπιέζει το θυμό του με επεισόδια υπερφαγίας, να καταπιέζει τα συναισθήματά του με επεισόδια εμετού και ως αποτέλεσμα των παραπάνω να βιώνει και έντονα αισθήματα ενοχής.

Συχνά η βουλιμία παραμένει κρυφή από το στενό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον ακόμη και για πολλά χρόνια. Αυτό όμως που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι άτομα με βουλιμική συμπεριφορά μπορούν να επιστρέψουν στη φυσιολογική κατανάλωση φαγητού ανεξάρτητα από το πόσο καιρό βρίσκονταν μέσα στην ασθένεια, και ακόμη οι πιο πολλές από τις σωματικές παρενέργειες της ασθένειας θα εξαφανιστούν. Μια από τις δυσκολίες με την οποία θα έρθουν αντιμέτωπη  τα άτομα αυτά είναι να βρουν θεραπευτή με τις απαιτούμενες γνώσεις και εμπειρία επάνω στο κομμάτι των διατροφικών διαταραχών. 

Στόχος της θεραπείας είναι λοιπόν η σταθεροποίηση της διατροφικής συμπεριφοράς. Ο θεραπευτής των διατροφικών διαταραχών θα βοηθήσει προς αυτήν την κατεύθυνση, αν και αρχικά ο ασθενής θα χρειαστεί βοήθεια για να διαχειριστεί τους φόβους του απέναντι στο φαγητό, και να ελέγξει τα συναισθήματα φουσκώματος και άγχους μετά το φαγητό.  Πολλοί βουλιμικοί, ειδικά μετά από χρόνια επεισοδίων υπερφαγίας εκπλήσσονται με το πόσο γρήγορα μπορεί να επιστρέψει η όρεξή τους στο φυσιολογικό.

Παπαδημητρίου Κωνσταντίνα, MSc

Master Practitioner στις Διατροφικές Διαταραχές και στην Παχυσαρκία

(πηγή: protothema)