Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

Σχετικά με τον έντονο μυϊκό πόνο (πιάσιμο)

Μυϊκό πόνο μετά από την πρώτη προπόνηση ή μετά από μια προπόνηση με μεγαλύτερη ένταση από το συνηθισμένο ή με νέες κινήσεις μπορεί να βιώσουν τόσο οι τελείως αγύμναστοι όσο και οι αθλητές υψηλού επιπέδου.

Αυτού του είδους ο πόνος στη βιβλιογραφία αναφέρεται σαν "καθυστερημένος μυϊκός πόνος",  συνήθως αρχίζει 24 ώρες μετά τη λήξη της προπόνησης και διαρκεί περίπου άλλες 48 έως 72 ώρες.

Οι θεωρίες για την εμφάνιση του καθυστερημένου μυϊκού πόνου είναι πολλές, κάποιοι τον σχετίζουν με το είδος της μυϊκής συστολής, κυρίως με την έκκεντρη και ισομετρική συστολή. Στην πραγματικότητα όλα τα είδη των μυϊκών συστολών προκαλούν αυτό το φαινόμενο, εργαστηριακά βέβαια ο πιο άμεσος και σίγουρος τρόπος πρόκλησης είναι οι έντονες έκκεντρες συστολές, στην προπόνηση όμως προέρχονται από όλα τα είδη των μυϊκών συστολών.

Πέρα από το είδος της μυϊκής συστολής που δημιουργεί το έναυσμα για την εμφάνιση του πόνου υπάρχουν και αρκετές θεωρίες για το από πού προέρχεται ο πόνος, σε αυτές συμπεριλαμβάνονται η αύξηση του γαλακτικού οξέος, οι μικροτραυματισμοί στο συνδετικό ιστό, οι μικροτραυματισμοί του μυϊκού ιστού, η ανάπτυξη φλεγμονής και η εκροή ενζύμων. 

Η θεωρία του γαλακτικού οξέος δεν στέκει γιατί γνωρίζουμε ότι το γαλακτικό οξύ μετά το τέλος της προπόνησης επιστρέφει στα φυσιολογικά επίπεδα. 

Όλες οι υπόλοιπες θεωρίες πρέπει να ενσωματωθούν σε μια, καθώς είναι σχεδόν αδύνατον να υπάρχουν μικροτραυματισμοί στο συνδετικό ιστό χωρίς να υπάρχουν μικροτραυματισμοί στο μυϊκό ιστό και φυσικά το αντίθετο. Η ανάπτυξη φλεγμονής και η εκροή ενζύμων είναι το φυσικό επακόλουθο των μικροτραυματισμών. Ακόμη το φυσικό επακόλουθο της φλεγμονής είναι η ανάπτυξη οιδήματος, έτσι οι μύες εμφανίζουν πρήξιμο και ευαισθησία στο άγγιγμα.

Η ανάπτυξη οιδήματος κάνει τους μύες σκληρούς και άκαμπτους, μειώνοντας σημαντικά το εύρος κίνησης και την απόδοση.

Η μείωση του εύρους κίνησης κορυφώνεται 48 έως 72 ώρες μετά την προπόνηση, ενώ η πτώση της απόδοσης κορυφώνεται 24 ώρες μετά την προπόνηση.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι, η πρώτη προπόνηση θα πρέπει να είναι χαμηλής έντασης και η δεύτερη προπόνηση να ακολουθεί 24 ώρες μετά με ακόμη χαμηλότερη ένταση, περίπου στο 50% της προηγούμενης προπόνησης.

Εάν δεν πάρουμε μέτρα για τη σωστή αποκατάσταση του καθυστερημένου μυϊκού πόνου, ο κίνδυνος τραυματισμού είναι αρκετά μεγάλος ειδικά τις πρώτες εβδομάδες της προετοιμασίας, καθώς ο κύκλος της φλεγμονής στους μύες συνεχίζεται σε κάποιο βαθμό ανάλογα με τη διατροφή του αθλητή, την ποιότητα του ύπνου του και τη γενική φυσική του κατάσταση.

Ακόμη πρέπει να θυμόμαστε ότι εάν οι μύες δεν μπορούν να αποδώσουν το μέγιστο και στο σωστό εύρος κίνησης, ο κίνδυνος τραυματισμού δεν είναι μεγάλος μόνο για μυϊκούς τραυματισμούς αλλά και για τραυματισμούς στους τένοντες, στους συνδέσμους και στις αρθρώσεις.

πηγή: zougla

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Blogging tips